கேள்வி:

ஒரு மனிதன் எவ்வாறு தன்னுடைய பெற்றோர்களுடனும் தன்னுடைய மனைவி மற்றும் குழந்தைகள் உடனும் நீதியான முறையில் நடந்து கொள்ள வேண்டும்? அதிகமான நேரத்தை தங்களுடைய வேலைகளில் மற்றும் வியாபாரத்தில் செலவழிப்பதினால் பெற்றோர்களை கவனிப்பதற்காக ஒரு சில நேரங்களையும் நாட்களையும் ஒதுக்கி கவனம் செலுத்தினால் சரியானதாக இருக்குமா? ஒவ்வொருவருக்கும் தங்களுடைய சூழ்நிலை வேறுபடுகிறது. இதைப் பற்றி குர்ஆன் ஸுன்னா ஸலஃப் ஸாலிஹின் வழிமுறையில் எங்களுக்கு உபதேசம் தாருங்கள்.

இரண்டாவது, தந்தை இறந்துவிட்டால் மகன் எவ்வாறு நடந்துகொள்ள வேண்டும்?

அஷ் - ஷெய்க் யஹ்யா ஸில்மி ஹஃபிழஹுல்லாஹ் அவர்களின் பதில்:

முதலாவது, நாம் மனைவிகளையும் குழந்தைகளையும் பொறுப்பாக சுமந்ததற்காக நம்மை சுமந்த தாயையும் தந்தையையும் மறப்பதற்கு எந்த உரிமையும் இல்லை. இதை நாம் தெளிவாக விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும். நம்மை (நம்முடைய குழந்தை பருவத்தில்) பெற்றோர்கள் கவனிக்கும் பொழுது அவர்களும் பல வேலைகளில் இருந்தார்கள், உழைத்தார்கள், கஷ்டப்பட்டார்கள். நம்மை வளர்க்கும் பொழுது குறிப்பிட்ட நேரத்தில் மட்டும் நம்மீது கவனம் செலுத்தவில்லை, மாறாக எல்லா நேரத்திலும் நம்மை அவர்கள் கவனித்தார்கள். அவர்களுடைய வேலைகளோ மற்ற கடமைகளோ நம்மை கவனிப்பதில் இருந்து அவர்களை தடுக்கவில்லை.

ஆதலால், அதற்கும் மேல் (நம்மை அவர்கள் கவனித்ததை விடவும்) நம்முடைய தாய் தந்தையின் மீது நாம் கடமையாக நடந்து கொள்வது அவசியமாகும். ஏனென்றால் நாம் இன்றைக்கு மனைவி குழந்தைகள் என்று வரும் பொழுது முக்கியத்துவம் காட்டுகின்றோம், "மனைவியையும் குழந்தைகளையும் கவனிப்பதற்கு ஒரு குறிப்பிட்ட நேரம் கொடுத்தால் போதுமா" என்று நீங்கள் கேட்பீர்களா? இந்தக் கேள்வி வராது? ஆனால் தாய் தகப்பனுக்கு வருதே! இதில் என்ன நியாயம்!

உங்களைப் பெற்றெடுத்து கஷ்டப்பட்டு வளர்த்தெடுத்து இன்றைக்கு அவர்கள் முடியாத நிலையில் இருக்கும்பொழுது இவ்வாறான கேள்வி வருவதே தவறு. தாயும் தந்தையும் உங்களுக்காக தங்களுடைய வாழ்க்கை அனைத்தையும் சம்பந்தமாக்கி, உங்களை ஆளாக்கி விட்டார்கள். உங்களைப் படிக்க வைத்தார்கள். தெளிவு கொடுத்தார்கள். இன்றைக்கு நீங்கள் பலமாக (வளர்ந்து), இரண்டு கால்களோடு நின்று, உங்களுக்கென்று மனைவி குழந்தைகள் என்று குடும்பமாக அமைத்து, இந்த உலகத்தில் நிலையாக அமைந்த உடன் (எவ்வாறு) நான் என்னுடைய தாய் தகப்பனோடு நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்று இந்தக் கேள்வி வருகிறதா?

அதற்குத்தான் நான் பதிலாக சொல்கிறேன், எவ்வாறு உன்னுடைய தாயும் தந்தையும் உன்னை சிறிய வயதில் பார்த்துக் கொண்டார்களோ அதற்கும் மேலதிகமாக அவர்களை கவனமாக பார்த்து கொள்வது உங்கள் மீது கடமை. ஆகவே ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தையும் காலத்தையும் அவர்களுக்காக ஒதுக்குவது என்பது உங்களுடைய பெற்றோர்களை திருப்தியாக வைக்க உதவாது. அவர்களுக்கு (உங்களுடைய தாய் மற்றும் தந்தைக்கு) நோவினை தருவதோ, கவலை அடைய செய்வதோ பெரும் பாவமாகும்.

ரசூலுல்லாஹ் ﷺ அவர்கள் ஹதீஸில் (புகாரி, முஸ்லிம்):

لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ العاق

"அல்-ஆக்" என்பவன் ஜன்னத்தில் நுழைய மாட்டான்.

அல்-ஆக் என்பவன் யார்? – தாய் தகப்பனை மதிக்காமல், மரியாதை காட்டாமல், அவர்களுக்கு மனதாலோ, சொல்லாலோ, துன்பம் கொடுப்பவன் ஆவான்.

சகோதரர்களே, தாய் தந்தையுடைய கடமை விஷயத்தில் இவ்வாறு (“ஒரு சில மணி நேரம் ஒதுக்குவது போதுமா?") என்ற கேள்வி எழுப்புவதே தவறு. நம்மைக் கவனித்தபோது அவர்கள் இப்படிக் கேள்வி கேட்கவில்லை. நீ உன் குழந்தைக்கோ, மனைவிக்கோ இப்படிக் கேட்பாயா? உன் பேரன் பேத்தி வந்தாலும் இப்படிக் கேட்பாயா? – இல்லை! ஆனால் தாய் தந்தையைப் பற்றி இப்படிக் கேட்கிறாய்! இது மிகப் பெரிய மரியாதையின்மையாகும்.

இது العقوق الوالدين (பெற்றோர்களை அவமதிக்கும் பெரும் பாவம்) ஆகும்.

எவ்வாறு நம் தாய் தந்தை நம்மை கவனித்தார்களோ அதே இரக்கத்துடனும் அன்புடனும் உரிமையுடனும், நம்முடைய வீட்டில் வைத்து கவனிக்க வேண்டும். எவ்வாறு அவர்கள் நம்மை கண்ணீர் சிந்த விடாமல் சந்தோசமாக பார்த்துக்கொண்டார்களே நாம் நம்முடைய தாய் தந்தையை கவனிப்பது அவசியமானதாகும் என்பதை தெளிவாக விளங்கிக் கொள்ளுங்கள். நாங்கள் அவர்களுக்காக ஒரு சில மணி நேரத்தை ஒதுக்க வேண்டும் என்று சொல்லுவதே பிழையாகும். அவர்களுக்காகவே நாம் (முழு நேரமும் செலவு செய்பவர்களாக) ஆகிவிட வேண்டும். அதே நேரத்தில் மனைவி மற்றும் குழந்தைகளுக்கு அநியாயம் செய்யாமல் கவனித்து கொள்ளவேண்டும். இந்தக் கடமைகளை நிறைவேற்றுவதற்கு அல்லாஹ் எங்களுக்கும் உங்களுக்கும் உதவி செய்து தெளிவான புரிதலோடு வாழ உதவி செய்வனாக என்று கேட்டுக்கொள்கிறேன். நாம் நம்முடைய வாழ்க்கையின் வழிமுறையை எப்பொழுதுமே எந்த நிலையில் இருந்தாலும் (எவ்வாறு மாறினாலும்) தாய் தந்தை விஷயத்தில் மாற்றமாக நடந்து கொள்வதற்கு எந்த உரிமையும் இல்லை.

அவர்கள் எந்த கஷ்டத்தில் இருந்தாலும், செல்வத்தோடு இருந்தாலும், எங்களை கைவிடாமல் மிகச் சிறப்பாக கவனித்தார்கள். அதேபோல் நாமும் அவ்வாறே அவர்களை கவனிப்பது நம்மீது கட்டாயமாகும் (வாஜிபாகும்). இதனை நாம் தெளிவாக விளங்கி கொள்ள வேண்டும்.

பாரக்கல்லாஹு பீக்கும்.

அதேபோல் பெற்றோர்களில் ஒருவர் மரணித்து விட்டார்கள் என்றால் அவர்களுடைய (சிறப்பான) வழிகாட்டுதலில் செயல்படவேண்டும். அவர்களுடைய நண்பரகள் மற்றும் உறவினர்களுடனும் சிறப்பாக நடந்துகொள்வதும் நம் மீது கடமையாகும்.

எந்த நிலையிலும் நம் பெற்றோர்களுக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தை மட்டும் ஒதுக்குகின்றோம் என்ற பேச்சையே பேச வேண்டாம். முழு நேரமும் அவர்களை பார்த்துக்கொள்வது நம்மீது கடமையாகும்.

وَاللَّهُ أَعْلَمُ، إِنْ أَصَبْتُ فَمِنَ اللَّهِ، وَإِنْ أَخْطَأْتُ فَمِنْ نَفْسِي وَمِنَ الشَّيْطَانِ.

அல்லாஹ்வே மிக அறிந்தவன்,

நான் நலவாக கூறியிருந்தால் அது அல்லாஹ்வின் புறத்தில் இருந்து வந்ததாகும். நான் தவறாக கூறியிருந்தால் அது என் புறத்தில் இருந்தும் ஷைத்தானிடமிருந்தும் வந்ததாகும்.

என் அன்றாட வாழ்வில் பெற்றோர்களுக்காக சில மணி நேரங்களை ஒதுக்கினால் போதுமா?