بسم الله الرحمن الرحيم

إن الحمد لله نحمده ونستعينه ونستغفره ونعوذ بالله من شرور أنفسنا ومن سيئات أعمالنا من يهده الله فلا مضل له ومن يضلل فلا هادي له وأشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له وأشهد أن محمدا عبده ورسوله.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ﴾ (٣. آل عمران : ١٠٢)

﴿يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاءً وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا﴾ (٤. النساء : ١)

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا، يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا﴾ (٣٣. الأحزاب : ٧٠)

أما بعد:

فإنَّ خَيْرَ الحَديثِ كِتَابُ اللهِ، وَخَيْرُ الهُدَى هُدَى مُحَمَّدٍ، وَشَرُّ الأُمُورِ مُحْدَثَاتُهَا، وَكُلُّ بدْعَةٍ ضَلَالَةٌ وكُلُّ ضَلالةٍ في النَّارِ.

الراوي : جابر بن عبدالله, (مسلم: ٨٦٧)

அல்ஹம்துலில்லாஹ்.

அல்லாஹ் ரப்புல் ஆலமீனுடைய ரஹ்மத்தும், ஸலாமத்தும் என்றென்றும் அல்லாஹ்வுடைய தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்கள் மீதும், அல்லாஹ்வுடைய தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்களைப் பின்பற்றிய ஸஹாபாக்கள், தாபியீன்கள், தபஉத் தாபியீன்கள், அவர்களின் மாணவர்களான இமாம்கள், இன்னும் நம் அனைவரின் மீதும் ரப்புல் ஆலமீனுடைய ரஹ்மத்தும், மஃபிரத்தும் என்றென்றும் உண்டாகட்டும் என்ற துஆவை கூறி ஆரம்பம் செய்கிறேன்.

இன்றைக்கு நாம் பார்க்க இருக்கக்கூடிய முக்கியமான வகுப்பு,

ஹிஜிரி ஆறாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் வாழ்ந்து, மரணித்த அல்லாமா அல்-இமாம் ஷம்ஸுத்தீன் முஹம்மது இப்னு அஹ்மத் இப்னு உஸ்மான் அத்-தஹபீ (ரஹ்) அவர்களை குறித்த சிறு அறிமுகமும் அவர்கள் தொகுத்த "ஸியரு அஃலாமின் நுபலா" எனும் வரலாறு சிறப்பு வாய்ந்த புத்தகத்தின் அறிமுகத்தையும் பார்க்க போகின்றோம்.

இமாம் ஷம்சுத்தீன் (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்கள் "தஹபீ" எனும் குடும்ப பெயரால் பிரபலாமானார்கள், அதற்கு ஒரு கரணம் இமாம் அவர்களின் தந்தை தங்க நகை செய்யும் தொழில் செய்து வந்ததால் இப்பெயர் வர காரணமாயிற்று.

நாம் இமாம் ஷம்சுத்தீன் தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்களின் வாழ்க்கையின் வரலாற்றை மூன்று முக்கியமான அறிஞர்கள் வாயிலாக அறிந்து கொள்ளலாம்.

1, இமாம் இப்னு நாசிருத்தீன் அத்-திமிஷ்கீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) (இறப்பு: ஹிஜ்ரீ 837) இவர் இமாம் அவர்களின் குறிப்புகளை அதிகமாகத் தொகுத்த ஹதீஸ் ரிவாயத்துகளையும், திராயத்துகளையும் படித்து மனனம் செய்த மிகப்பெரிய அறிஞர்.

2, இமாம் ஸலாஹுத்தீன் அஸ்-ஸஃபதி (ரஹிமஹுல்லாஹ்) (இறப்பு: ஹிஜ்ரீ 764) இமாம் ஸஃபதி என்று அழைப்பார்கள். இமாம் அவர்களின் சிறப்பிற்குரிய மாணவர்களில் இவரும் ஒருவர்.

3, இமாம் தாஜுத்தீன் அஸ்-ஸுப்கீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) (இறப்பு: ஹிஜ்ரீ 771) இவரும் இமாம் அவர்களின் சங்கைக்குரிய மாணவர்களில் ஒருவர்

இந்த மூன்று அறிஞர்களும் இமாம் அத்-தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்களின் கொள்கை, ஃபிக்ஹ், மன்ஹஜ், இமாம் அவர்களின் வரலாற்றுத் தொகுப்பின் வழிமுறை, அறிவிப்பாளர்களுடைய நிறை குறைகள் பற்றிய அளவீடுகள் குறித்த காயிதாக்கள், அதற்கான உசூல்கள் இவை அனைத்தையும் அதிகமாக அறிந்த அறிஞர்களில் மிக முக்கியமானவர்கள் இந்த மூவரும்.

இமாம் அவர்களின் வரலாற்று தொகுப்பை மேலும் பின் வந்த பல அறிஞர்களும் மிக சிறப்பாக தொகுத்து வழங்கியுள்ளார்கள் அவர்களில் சம கால வரலாற்றுத் துறை பேரறிஞரான அல்லாமா ஷவ்கானி (ரஹிமஹுல்லாஹ்) (இறப்பு:ஹிஜ்ரீ 1255) அவர்களும் ஒருவர்

இப்பொழுது நாம் முக்கியமான விஷயம் பார்க்க இருப்பது என்னவென்றால், இமாம் அத்-தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்கள் ஹிஜ்ரி 673 -ல் பிறந்து, ஹிஜ்ரி 748-ல் மறைந்தவர்.

இமாம் இப்னு கஸீர் (ரஹிமஹுல்லாஹ்), இமாம் இப்னு ஹஜர் அல்-அஸ்கலானீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) போன்றவர்கள் தங்கள் கால கட்டத்தில் எதையெல்லாம் தொகுக்க நாடினார்களோ, அனைத்தையும் இமாம் ஷம்சுத்தீன் அத்-தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்கள் முழுமைப்படுத்தினார்கள்.

இமாம் அத்-தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்களைக் குறித்து, அவருடைய குடும்பத்தாரைக் குறித்து ஒரு சிறு குறிப்பை இமாம் இப்னு நாசிருத்தீன் அத்-திமிஷ்கீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) தங்களது "அர்-ரத்துல் வாஃபிர்" எனும் நூலில் கீழ்கண்டவாறு பதிவு செய்கிறார்கள்.

இமாம் அத்-தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்களின் தந்தை அஹ்மத் இப்னு உஸ்மான், இமாம் மிக்தாத் இப்னு ஹிபதுல்லாஹ் அல்-கைஸி (ரஹிமஹுல்லாஹ்) என்ற அறிஞரிடம் ஸஹீஹுல்- புகாரியின் ஹதீஸ்களையும் ஸஹீஹ் முஸ்லிமின் சில முக்கிய பாடத்தின் ஹதீஸ்களையும் ரிவாயத்துடன் முழுமையாக கற்றிருந்தார்கள்.

இமாம் அத்-தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்களின் காலகட்டத்தில் பல வழிகேடுகள் இருந்தன. அதில் முதல் வழிகேடு என்னவென்றால், கொள்கை சார்ந்த வழிகேடு, அந்த வழிகேடர்களுக்கு எதிராகக் கொடுக்கப்பட்ட இமாம் அத்-தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்களின் மறுப்புகள் நிறைய உள்ளன. அதில் ஒரு பகுதிதான்,

அஹ்லுஸ் சுன்னா வல் ஜமாஅத் என்றால் என்ன? அஹ்லுஸ் சுன்னா வல் ஜமாஅத் குறித்த புரிதல் என்ன? என்று இமாம் ஷம்சுத்தீன் அத்-தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்கள் தங்கள் கிதாபுல் அர்ஷ் (كتاب العرش) என்ற நூலில் பதிவு செய்கிறார்கள்.

இமாம் ஷம்ஸுத்தீன் அத்-தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்கள் அஹ்லுஸ்ஸுன்னாஹ்- வல்- ஜமாஅத் என்பதற்கான விளக்கத்தை கீழ்வருமாறு விவரிக்கின்றார்கள்.

الْمَقْصُودُ بِأهْلِ السُّنَّةِ وَالجَمَاعَة: الصَّحَابَةُ، وَالتَّابِعُونَ، وَتَابِعُوهُمْ، ومَنْ سَلَكَ سَبِيلَهمْ، وَسَارَ عَلَى نَهْجِهُمْ، مِنْ أئِمَّةِ الْهُدى، وَمَنِ اقْتَدَى بِهِمْ مِنْ سَائِرِ الْأُمَّةِ أَجَمْعَيْنِ.

فَيَخْرُجُ بِهَذَا الْمَعْنَى كُلُّ طَوَائِفِ الْمُبْتَدِعَةِ وَأهْلُ الْأَهْوَاءِ. فَالسَّنَةُ هِنَا فِي مُقَابِلِ الْبِدْعَةِ ، وَالْجَمَاعَةُ هِنَا فِي مُقَابِلِ الْفُرْقَةِ.

(كتاب العرش، للذهبي ١/٢٧)

“அல்-குர்ஆனையும், அஸ்-ஸுன்னாவையும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடமிருந்து ஸஹாபாக்கள் எவ்வித முரணுமில்லாமல் தூய்மையுடன் எவ்வாறு கற்றறிந்து செயல்பட்டார்களோ! அவ்வாறே அடுத்த தலைமுறையான ஸலஃப் அஸ்-ஸாலிஹீன்களான தாபியீன்களும், தபஉ தாபியீன்களும் இந்த உம்மத்தின் நேர்வழி பெற்ற தலை சிறந்த இமாம்களும் எவ்வாறு ஸஹாபாக்களிடமிருந்து அதை கற்றறிந்து கொண்டார்களோ! அவற்றை தூய்மையாக விளங்கி அவர்களின் அணுகுமுறையை சரியான முறையில் புரிந்து அவற்றின் படி நமது நம்பிக்கைகளை (அகீதாவை) அமைத்துக்கொள்வதாகும்.

மேற்கூறிய கொள்கையில் மன இச்சைகளை பின்பற்றுகின்ற வழிதவறிய கூட்டங்களும், அவற்றில் பல பிரிவுகளாக இருப்பவர்களும் இந்த வரைவிலக்கிணத்திற்குட்படமாட்டார்கள்

எனவே அஸ்-ஸுன்னாஹ் என்பது வழிகேட்டிற்கு எதிரானதாகும், அல்- ஜமாஅத் என்பது மன இச்சையை பின்பற்றி சென்ற பிரிவுகளுக்கு எதிரானதாகும்”.

நூல்: கிதாப் அல்- அர்ஷ், 1/27.

சில இஸ்லாமிய மன்னர்களும் கொள்கை வழிகேட்டில் பாதிக்கப்பட்டார்கள். அதையெல்லாம் இமாம் அத்-தஹபீ அவர்கள் ஸியரு அஃலாமின் நுபலா (سير أعلام النبلاء) என்ற பெரிய ஒரு புத்தகத்தில் பேசுகிறார்கள்.

இமாம் அத்-தஹபீ அவர்கள் அஹ்லுஸ் சுன்னாவுக்கு கொடுத்த விளக்கம், அனைவராலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட இத்திஃபாக்கான (اتفاق) விளக்கம்.

அந்த விளக்கத்தின் மீது விமர்சனம் செய்கிறார்கள். யார் விமர்சனம் செய்கிறார்கள் என்றால், யாரெல்லாம் இமாம் அத்-தஹபீ (الإمام الذهبي رحمه الله) அவர்களின் காலகட்டத்தில் முஃதஸிலாவாக (معتزلة) இருந்தார்களோ, முஜஸ்ஸிமாக்களாக (مجسمة) இருந்தார்களோ, இந்த கூட்டத்தினர்கள்தான் இமாம் அத்-தஹபீ (الإمام الذهبي رحمه الله) அவர்கள் கொடுத்த விளக்கத்தை விமர்சிக்கிறார்கள். அது என்ன விமர்சனம் என்றால், "இவர் அல்லாஹ்வுடைய தூதரின் வழிமுறையை விட்டுவிட்டார்." அதாவது, இப்போதைய சில வழிகெட்ட பிரிவுகள் எப்படி அஹ்லுஸ் சுன்னா வஸ்ஸலஃப் (أهل السنة والسلف) மக்களை விமர்சிக்கிறார்களோ, அதே விமர்சனத்தை முஃதஸிலா காலகட்டத்தின் முஃதஸிலா பிரிவினர் இமாம் அத்-தஹபீ அவர்களை விமர்சித்தார்கள். "அவர்களுடைய வரைவிலக்கணத்தில் சஹாபாவுடன் (الصحابة) நின்றுவிட்டார். இவர் அல்லாஹ்வுடைய தூதரை குறித்து அவர்களுடைய வரைவிலக்கணம் பேசவில்லை. குர்ஆனையும், சுன்னாவையும் குறித்து பேசவில்லை. அதனால்தான் இவருடைய வரைவிலக்கணம் பிழையானது" என்றெல்லாம் அந்தக் காலகட்டத்தில் வாழ்ந்த முஃதஸிலாக்கள் (معتزلة) கூறினார்கள்.

அதில் பிரபலமான ஒரு நபர், இமாம் ஸகாவி, என்று சொல்லக்கூடிய அந்தக் காலகட்டத்தில் வாழ்ந்தவர். அவர் இமாம் அத்-தஹபீ அவர்களை நிறைய விமர்சித்துள்ளார்கள். அவர்களது விமர்சனகளுக்கும் பின்னால் வந்த உலமாக்களால் பதில் தரப்பட்டது.

குர்ஆனிலும், சுன்னாவிலும் ஒருவர் முரண்பட்டால், அவன் வழிகெட்ட பிரிவினர்களில் உள்ளவனாக ஆக மாட்டான். அவன் காஃபிராகக் கருதப்படுவான்.

இமாம் ஸஃபதி அவர்கள் இந்த விமர்சனத்துக்கு அவர்கள் கொடுத்த விளக்கம்.

ஏன் இமாம் அத்-தஹபீ அவர்கள் தங்கள் அஹ்லுஸ் சுன்னா வல் ஜமாஅத்துக்கு (أهل السنة والجماعة) வரைவிலக்கணம் படுத்தும்போது குர்ஆனையும், சுன்னாவையும் கொண்டு வரவில்லை என்றால், அது அந்த குர்ஆனுக்கு கட்டுப்படுவதில், சுன்னாவுக்கு கட்டுப்படுவதில் ஒட்டுமொத்த மக்களும் இஜ்மாவில் (إجماع) இருக்கிறார்கள், இதில் ஒருவர் முரண்பட்டால் அவன் காஃபிர். முர்தத், அவன் மார்க்கத்தை விட்டு வெளியேறியவன். இதில் அனைவரும் ஏகோபித்த ஒருமித்த கருத்தில் உள்ளார்கள்.

பிரச்சனை எங்கே என்றால், மக்களிடத்தில் எங்கே வழிகேடு ஏற்பட்டது என்றால், குர்ஆனையும், சுன்னாவையும் ஏற்று இருந்த பலர் ஸஹாபாக்களது இஜ்திஹாத் (اجتهاد), ஸஹாபாக்களது தீர்ப்புகளை ஏற்க மறுத்து வழிகேட்டுக்குச் சென்றார்கள். இந்த வழிகேட்டை விவரிக்கும் விதமாகத்தான் இமாம் அத்-தஹபீ அவர்கள் தங்கள் வரைவிலக்கணத்தில் அஸ்-ஸஹாபா (الصحابة), வத்தாபிஊன் (والتابعون), வத்தாபிஊஹும் (وتابعوهم) என்ற இந்த சிறந்த நூற்றாண்டை சார்ந்த மக்களை முற்படுத்தியிருந்தார்கள்.

என்று, இமாம் ஸஃபதி அவர்கள் தங்கள் தபகாத் நூலில் பேசுகிறார்கள்.

எனவே ஸுன்னா என்பது பித்அத்தை விட்டு நீங்கி இருப்பவர்கள் என்றும், வல் ஜமாஅ என்பது ஃபிர்காவை (பிரிவுகளை) விட்டு நீங்கியவர்கள் என இமாம் அவர்கள் வரைவிலக்கணப்படுத்துக்கின்றார்கள்.

இதற்கு முன் வாழ்ந்த இமாம் இப்னு தைமிய்யா (ரஹ்), அதே காலகட்டத்தில் வாழ்ந்து மறைந்த இமாம் இப்னுல் கய்யிம் (ரஹ்), அதற்கு முன்னால் வாழ்ந்த இமாம் அபூபக்கர் அல்-கத்தீப் அல்-பஃக்தாதீ (ரஹ்), இமாம் ஹாஃபிழ் அல்-இராகீ (ரஹ்), இமாம் இப்னு தகீக் அல்-ஈத் (ரஹ்), இமாம் பத்ருத்தீன் இப்னு ஜமாஅ (ரஹ்) இவர்களெல்லாம் இமாம் அத்-தஹபீ (ரஹ்) அவர்களின் காலகட்டத்திற்கு முன்னால் வாழ்ந்து மறைந்த மிகப்பெரிய அஹ்லுஸ் சுன்னா அறிஞர்கள். இவர்களும் சுன்னா வரைவிலக்கணத்தை பேசியவர்கள்.

அஹ்லுஸ் சுன்னா வல் ஜமாஅத் என்றால் என்ன என்று மக்களுக்கு மத்தியில் தெளிவுபடுத்தியவர்கள். ஆனால் இமாம் அத்-தஹபீ அவர்களின் தஃரீஃப் (تعريف) (மக்களுக்கு) சற்று புதுமையானதாக இருந்தது. ஏன் புதுமையானது என்றால், இமாம் அத்-தஹபீ அவர்களின் காலகட்டத்தில் இமாம்கள் புறக்கணிக்கப்பட்டார்கள், விமர்சிக்கப்பட்டார்கள்.

இன்னும் சொல்லப்போனால், இமாம் இப்னு தைமிய்யா (ரஹ்) அவர்களின் காலகட்டத்தில் இல்லாத புது பிரச்சனை இமாம் ஷம்சுத்தீன் அத்-தஹபீ (ரஹ்) அவர்களின் காலகட்டத்தில் அதிகமாக இருந்தது. இந்த பிரச்சனைகளுக்கெல்லாம் முற்றுப்புள்ளி வைப்பதற்குத்தான் அவர்கள் தங்கள் கிதாபுல் அர்ஷ் (كتاب العرش) என்ற நூலில்

அஹ்லுஸ் சுன்னா (أهل السنة) என்றால் யார்?

அஹ்லுல் ஜமாஅத் (أهل الجماعة) என்றால் யார்?

அஹ்லுல் ஃபிர்கா (أهل الفرقة) என்றால் யார்?

அஹ்லுத் தலாலா (أهل الضلالة) என்றால் யார்?

என்று வரைவிலக்கணப்படுத்தினார்கள்.

இமாம் அத்-தஹபீ அவர்களின் கல்வியும், ஆற்றலும், திறனும் சமூகத்திற்கு அவர்களின் புத்தகத்தின் வாயிலாக போய்ச் சேர்ந்தது. அது வழிகேடர்களால் மறுக்க முடியாத அளவுக்கு இருந்தது.

அதேபோல, இமாம் ஷம்சுத்தீன் அத்-தஹபீ அவர்கள் தங்கள் காலத்தில் சந்தித்த பல பிரச்சனைகளில் ஒரு பிரச்சனை என்னவென்றால், தத்துவங்களைப் படித்தல், மார்க்கத்துக்கு முரணான கருத்துக்களைக் கொண்டு மார்க்க விஷயங்களைப் பேசுதல். தத்துவம், தர்க்கம் போன்ற விஷயங்கள் இமாம் அத்-தஹபீ அவர்களின் காலகட்டத்தில் அதிகம். இந்த தத்துவங்களோ, தர்க்கங்களோ, தர்க்க முறைகளைக் கொண்டோ குர்ஆன், ஹதீஸுக்கு விளக்கம் சொல்லக்கூடிய இமாம்கள் அதிகமாக இருந்தார்கள். இவர்களெல்லாம் அஷ்அரீ (أشعري) பிரிவினராகவோ, மாத்துரீதீ (ماتريدي) பிரிவினராகவோ அந்த கொள்கை கொண்டவர்களாக இருந்தார்கள். இமாம் அத்-தஹபீ (الإمام الذهبي رحمه الله) அவர்களின் ‘அல்-முன்தகா மின் மின்ஹாஜில் இஃதிதால்’ (المنتقى من منهاج الاعتدال) – இந்த நூலில் தத்துவங்களை குறித்து, தர்க்க கலைகளை குறித்து படிப்பது எந்த அளவுக்கு மோசமானது, அதில் எவ்வளவு பெரிய வழிகேடு இருக்கிறது என்றெல்லாம் இமாம் அத்-தஹபீ பேசும்பொழுது, இந்த தத்துவங்கள், தர்க்க கலை குறித்த விஷயங்கள் அல்லது பழமொழிகள், முதுமொழிகள் ஆகியவையெல்லாம் வெறும் பொய்யானவை, கற்பனைக்குரியவை.

இதில் எந்த நன்மையும் இல்லை, எந்தப் பெருமையும் இல்லை, யாரையும் புனிதப்படுத்தக்கூடிய விஷயங்களும் இதில் இல்லை. ஒரு மனிதனுடைய எண்ணத்தில் தோன்றிய கருத்துக்கள் பிற மக்களுக்குப் பயன்படாது. ஒரு மனிதனுடைய அனுபவம் பிற மக்களுக்கு சில நேரங்களில்தான் பயன்படும். ஆனால் ஒருவர் சொல்லக்கூடிய பழமொழிகளோ, முதுமொழிகளோ அல்லது அறிவார்ந்த கருத்துக்களோ குர்ஆன், சுன்னாவை முரண்படுகிற விஷயமாக இருந்தால், அது எந்த இடத்திலும் பொய்யானதாகத்தான் கருதப்படும்.

இமாம் அத்-தஹபீ அவர்கள் தங்கள் காலகட்டத்தில் இதையெல்லாம் எதிர்த்து புத்தகம் எழுதியிருக்கிறார்கள்.

இன்னும் சொல்லப்போனால், இந்த தத்துவக்கலைகள், தர்க்க கலைகளை குறித்து விழிப்புணர்வு இல்லாத காலம், அதனுடை ஆபத்தை உம்மதுல் இஸ்லாம் விள்ங்க வில்லை.

இன்று நடப்பதும் அதுதான். குர்ஆனுக்கு மார்க்கத்தினுடைய அறிவற்றவர்கள், சுன்னா அறிவற்றவர்கள், சஹாபாக்களது புரிதல்களுடைய அறிவு இல்லாதவர்கள் கொடுக்கின்ற விளக்கத்தை

'சான்றோர்களின் விளக்கம்',

'குர்ஆனுக்கு பெரும் பெரும் தலைவர்கள்,

அரசியல் தலைவர்கள் கொடுத்த விளக்கங்கள்' என்று சொல்லி போடுகிறார்களா இல்லையா?!

அல்லாஹ்வுடைய தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்களின் அந்த ஹதீஸுக்கு 'அறிவியலாளர்களின் கருத்துக்கள்' என்று போடுகிறார்களா இல்லையா?!

இவையெல்லாம் எதைக் காட்டுகிறது என்றால், 'நாங்கள் குர்ஆனையும், சுன்னாவையும் மதிப்பு கொடுக்கிறோம். பிற மக்களது கருத்துக்களை எல்லாம் நாங்கள் மதித்து ஏற்கிறோம்' என்ற பெயரில் நடக்கக்கூடிய அநியாயங்கள். ஆனால் இமாம் அத்-தஹபீ (الإمام الذهبي رحمه الله) அவர்கள் சொல்லுகிறார்கள்:

فَإِنَّ كَلَامُنَا الْمُخَالِفُ لِلْكِتَابِ وَالسُّنَّةِ (فإن كلامنا المخالف للكتاب والسنة).

இவையனைத்தும் குர்ஆன், சுன்னாவுக்கு முரணானது. குர்ஆன், சுன்னாவுக்கு முரணான ஒரு விஷயத்தைக் கொண்டு குர்ஆன், சுன்னாவை எப்படி கண்ணியப்படுத்த முடியும்? குர்ஆன், சுன்னாவுடைய கருத்துக்களுக்கு, குர்ஆன், சுன்னாவுடைய வழிகாட்டுதலுக்கு எப்படி அதை பலப்படுத்த முடியும்? முடியாது. ஏனென்றால், என்றைக்கும் எப்படி

ஈமானும் (إيمان) ஷிர்க்கும் (شرك) ஒன்று இல்லையோ,

இஸ்லாமும் (إسلام) குஃப்ரும் (كفر) ஒன்று இல்லையோ,

அதேபோன்றுதான் குர்ஆன், சுன்னாவுடைய வழிகாட்டுதல் என்பது வேறு, மனித கருத்துக்களால் தோன்றிய, மனித எண்ணங்களைக் கொண்டு தோன்றிய தத்துவங்கள், தர்க்க கலைகள் வேறு. இவைகளைக் கொண்டு குர்ஆன், சுன்னாவை கண்ணியப்படுத்தி விடவோ அல்லது குர்ஆன், சுன்னாவுடைய விளக்கங்களை ஏற்று நடந்து விடவோ முடியாது.

இன்னொரு விஷயத்தைச் சொல்கிறார்கள்:

وَقَدْ نَزَّهَ اللَّهُ عَلَيْهِ عَنْ فَمَا كَانَ فِي الصَّحَابَةِ وَلَا لِلتَّابِعِينَ (وقد نزه الله عليه عن فما كان في الصحابة ولا للتابعين).

இது போன்ற விஷயங்களில், வாழ்நாளில் எந்த இடத்திலும் அல்லாஹ்வுடைய தூதரின் தோழர்களோ, தாபீன்களோ இதை கற்றிருந்தார்கள், தத்துவக்கலையை கற்றிருந்தார்கள், தத்துவக்கலையைக் கொண்டு குர்ஆனுக்கு விளக்கம் சொன்னார்கள், தத்துவங்களைக் கொண்டு ஹதீஸுக்கு விளக்கம் சொன்னார்கள் என்றெல்லாம் இல்லை.

இமாம் அத்-தஹபீ அவர்களின் காலகட்டத்தில் என்ன பிரச்சனை என்றால், குர்ஆனுக்கு இது போன்ற விளக்கங்களை எல்லாம் கொடுத்து, யூத கருத்துக்களை எல்லாம் eற்றிருந்த காலம் அது. யூதர்களினுடைய அறிவற்ற கருத்துக்களை, யூத பாதிரிகள், நஸ்ரானிகளுடைய பாதிரிகள், நஸ்ராக்களினுடைய அறிஞர்கள் சொல்லக்கூடிய கருத்துக்களை எல்லாம் குர்ஆன், சுன்னாவுக்கு விரிவுரையாக எழுதப்பட்ட காலம், இமாம் ஷம்சுத்தீன் அத்-தஹபீ (الإمام شمس الدين الذهبي رحمه الله) அவர்களின் காலகட்டம். அப்படி நிறைய தஸவ்வுப் (வழிகெட்ட) கொள்கை சுமந்தவர்கள் அவ்வாறு எழுதி வைத்து, மக்கள் மத்தியில் அழைப்பு பணி செய்து கொண்டிருந்த காலம். இந்த வழிகேடுகளுக்கு எல்லாம் தெளிவு கொடுக்கும் வகையில் இமாம் அவர்கள் மேற்குறிப்பிட்டுள்ள புத்தகத்தில் ஆதாரங்களை நிறுவியுள்ளார்கள். அதுதான், அல்-முன்தகா மின் மின்ஹாஜில் இஃதிதால் (المنتقى من منهاج الاعتدال) என்ற சிறப்புக்குறிய நூல்.

இமாம் அவர்களின் பல சேவைகள் மற்றும் சிறப்புகள் பற்றி பேசி வருகிறோம். இமாம் தஹபி அவர்களின் siyar alam an nubala என்ற ஒரு பெரிய புத்தகத்தை தான் படிக்க இருக்கிறோம். இமாம் அவர்கள் இந்த புத்தகத்தை தொகுப்பதற்கு என்னென்ன முயற்சிகளை மேற்கொண்டார்கள், நூல் ஆசிரியரான இந்த இமாமின் தரம் என்ன, ஏனைய உலமாக்களுக்கு மத்தியில் இந்த இமாமின் ஆக்கங்கள் எவ்வாறான புரிதல்களை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது பலன்களைத் தந்திருக்கிறது என்பதை தெரிந்திருப்பது நமக்கு அவசியமாகும். முக்கியமான மற்றொரு பகுதி என்னவென்றால், இமாம் தஹபி ரஹிமஹுல்லாஹ் siyar alam an nubala என்ற நூலின் 21 வது பாகத்தில் 36 ஆவது பக்கத்தில், இமாம் அத்-தஹபீ அவர்கள் கூறுகிறார்கள்,

فَلأَن يَعِيْش المُسْلِم أَخرس أَبكَم خَيْر لَهُمِنْ أَنْ يَمتلِئَ بَاطِنه كَلَاماً وَفَلْسَفَةً.

(سيرأعلم النبلاء، للذهبي ٢١/٣٦)

எனவே ஒரு முஸ்லிம் உடைய உள்ளத்தில் (குர்ஆன், ஸுன்னாஹ்வை விட்டும் தூரமாக்கும்) தத்துவங்களோ! அல்லது சித்தாந்தங்களோ! நிறைந்திருப்பதை விட அவர் ஊமையாக அல்லது வாய்மூடி (மௌனமாக) இருந்து கொண்டு வாழ்ந்து மரணிப்பது மிகச் சிறந்ததாகும்.

நூல்: ஸியரு அஃலாமின் நுபலா: 21/36

ஒரு முஸ்லிமினுடைய உள்ளத்தில் குர்ஆன், சுன்னாவை விட்டு வேறு கருத்துக்கள் பிரம்மாண்டமாக தெரியக்கூடாது, குர்ஆனுக்கு நிகரான மதிப்பு அந்த கருத்துகளுக்கு கொடுக்கக் கூடாது, குர்ஆனுக்கு நிகரான கண்ணியத்தை, மரியாதையை அதற்கு ஒருபோதும் அளிக்கக் கூடாது. அது சம்பந்தமாக இமாம் தஹபி கூறுகிறார்கள், எவ்வளவு தூரத்திற்கு அதைப் பற்றி கண்டித்து பேசுகிறார்கள் என்றால்,

ஒரு முஸ்லிமினுடைய உள்ளத்தில் குர்ஆன், சுன்னாவை விட்டு தூரமாக்கக்கூடிய தத்துவங்களையோ, ஃபல்ஸஃபா (فلسفة) கருத்துக்களையோ, மனிதர்களுடைய சிந்தனை கருத்துக்களை எல்லாம் சுமந்திருப்பது, அவர் படிப்பதை விட அவர் ஊமையாக வாழ்வதே சிறந்தது. ஒரு முஸ்லிம் இது போன்ற (ஃபல்ஸஃபா (فلسفة)) கருத்துக்களை எல்லாம் சுமந்திருக்கிறார் என்று சொன்னால், அவர் வாய் பேச முடிந்த நபரை விட வாய் பேச முடியாத ஊமையாக இருப்பதே அல்லாஹ்விடத்தில் சிறந்தது.

ஏனென்றால், இவர் இந்த தத்துவங்களை எல்லாம் பேசி இஸ்லாத்துக்கு விரோதமாக ஆகுவதை விட, இவர் இந்த தர்க்கத்தை எல்லாம் பேசி குர்ஆனுக்கு மாற்றமாக வாழ்வதை விட, அதைப் பேசாமல் மௌனித்து வாழ்வது மிகச் சிறந்தது என்று இமாம் அத்-தஹபீ (الإمام الذهبي رحمه الله) பேசுகிறார்கள். அந்த அளவிற்கு இஸ்லாத்துக்கும், குர்ஆனுக்கும், சுன்னாவுக்கும் முரண்பாடான, ஆகப்பெரிய விரோதமான கருத்துக்கள் கொண்டதுதான் இந்த ஃபல்ஸஃபா (فلسفة).

இந்த ஃபல்ஸஃபா (فلسفة) பேசக்கூடிய மக்களிடத்தில் இருக்கும் கருத்துக்கள் ஒரு முஸ்லிமிடம் இருக்கக்கூடாது. ஃபல்ஸஃபா (فلسفة), தர்க்கக்கலை, தத்துவக்கலை, சான்றோர்களினுடைய கருத்துக்கள், இஸ்லாத்தை விட்டு வெளியேறிய அல்லது இஸ்லாத்தை விமர்சிக்கக்கூடிய மக்களினுடைய கருத்துக்கள் இவற்றை எல்லாம் கொண்டு குர்ஆன், சுன்னாவுக்கு எந்தப் புனிதத்தையும் ஏற்படுத்தி விட முடியாது.

இது இமாம் அத்-தஹபீ (الإمام الذهبي رحمه الله) அவர்கள் தங்கள் காலகட்டத்திலேயே எதிர்த்துப் போராடிய பல விஷயங்களில், அவர்கள் சந்தித்த பல சிக்கல்களில் ஒன்று. அந்த சிக்கலில் இந்த உம்மத் மக்களுக்குக் காட்டித் தந்த வழிகாட்டுதலில் ஒன்று.

இன்னொரு முக்கியமான விஷயம் என்னவென்றால், ஹதீஸ்களைத் தொகுக்கக்கூடிய விஷயங்களிலும், ஹதீஸ்களைத் தொகுக்கக்கூடிய முக்கியமான நடைமுறைகளில் இமாம் அத்-தஹபீ (الإمام الذهبي رحمه الله) பல முயர்ச்சிகளையும் சேவைகலையும் செய்துள்ளார்கள்.

இமாம் அவர்கள் தங்கள் காலகட்டத்தில் வாழ்ந்த அறிஞர்களிலேயே பெரிய முஹக்கிக்காக (محقق), ஒரு முஹத்திஸ் (محدث) என்ற நிலை எல்லாம் தாண்டி, முஹக்கிக்காகவும் (محقق) இருந்திருக்கிறார்கள். சிகாஹ் ஸித்தாவில் (الكتب الستة) என்னவெல்லாம் அதிகமான ஹதீஸ்கள் ஸஹீஹ் (صحيح) தரத்திற்கு உட்பட்ட ஹதீஸ்கள் இருக்குமோ, அந்த ஸஹீஹான தர நிலையில் உள்ள ஹதீஸ்கள், ஆறு ஹதீஸ் நூல்களிலும் இல்லாத, பிற ஹதீஸ் நூல்களில் இருக்கும். சில முக்கியமான ஹதீஸ்கள் நீங்கள் பார்த்தால், ஸஹீஹான (صحيح) ஹதீஸாகத்தான் இருக்கும். ஆனால் ஆறு ஹதீஸ் நூல்களில் இருக்காது. இமாம் அல்-புகாரீ (الإمام البخاري رحمه الله) பதிவு செய்திருக்க மாட்டார்கள். இமாம் முஸ்லிம் (الإمام مسلم رحمه الله) பதிவு செய்திருக்க மாட்டார்கள். இமாம் அபூ தாவூத் (الإمام أبو داود رحمه الله), இமாம் அத்-திர்மிதீ (الإمام الترمذي رحمه الله), இமாம் அன்-நஸாயீ (الإمام النسائي رحمه الله) போன்ற மிக மிக பெரிய முஹத்திஸீன்கள் (محدثين) தங்கள் புத்தகத்தில் அதை பதிவு செய்யாமல் இருப்பார்கள். ஆனால் இமாம் அத்-தஹபீ (الإمام الذهبي رحمه الله) அவர்கள் தங்கள் காலகட்டத்தில், அந்த கழிக்கப்பட்ட, மத்ரூக் (متروك) செய்யப்பட்ட, அதாவது சந்தேகத்திற்கு இடமான ஹதீஸ்களிலிருந்து கழிவு செய்யப்பட்ட ஹதீஸ்களை இமாம் அத்-தஹபீ (الإمام الذهبي رحمه الله) ஆய்வு செய்கிறார்கள். ஆய்வு செய்து பல ஹதீஸ்களை தங்கள் நூல்களில் ஸஹீஹ் (صحيح) நிலையில் பதிவு செய்கிறார்கள்.

உதாரணமாக:

حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ إِسْحَاقَ، ثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ عَبْدِ السَّلَامِ، وَحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ صَالِحٍ، ثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ، قَالَا‏:‏ ثَنَا أَبُو كُرَيْبٍ، ثَنَا حُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ، عَنْ زَائِدَةَ، عَنْ عَاصِمِ بْنِ كُلَيْبٍ، عَنْ مُحَارِبِ بْنِ دِثَارٍ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ‏:‏ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ-‏:‏ ‏"‏ اتُّقُوا دَعْوَةَ الْمَظْلُومِ ، فَإِنَّهَا تَصْعَدُ إِلَى السَّماءِ كَأَنَّهَا شَرَارَةٌ ‏"‌

(الراوي: عبد الله بن عمر رضي الله عنه).(الكتاب: مختصر العلو ٨٦) (المستدرك على الصحيحين ١/٨٣)

(صحيح الجامع الصغير. للألباني ١/٨٤ رقم الحديث )١١٨ (الفردوس بمأثور الخطاب. للديلميّ ١/٩٥)

(صحيح الترغيب والترهيب للألباني، ٥٣٤/٢ رقم الحديث ٢٢٢٨) (قَالَ الْإمَامُ الذَّهَبِيُّ: وَإِسْنادُهُ جَيِّدٌ)

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்லாஹு அலைஹி வ ஸல்லம்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

(உங்களால்) அநீதம் இழைக்கப்பட்டவனின் துஆவிற்கு அஞ்சிக்கொள்ளுங்கள். ஏனெனில் தீப்பொறி (எவ்வாறு பற்ற வைத்த உடன் மேலே) உயர்ந்து கொண்டே செல்லுமோ! அது போல அந்த அடியானின் துஆ வானத்தில் (அல்லாஹ்விடத்தில்) உயர்ந்து கொண்டே இருக்கும்.

அறிவிப்பாளர்: இப்னு உமர் (ரழியல்லாஹு அன்ஹு), நூல்: அல்-முஸ்தத்ரக்- லில்- ஹாகிம் (1/83), அல்- ஃபிர்தவ்ஸ்- பி- மஃசூரில்- கிதாப், (1/95) லில்- ஹாபிழ் அபூ மன்சூர் அத்- தைலமி (ரஹிமஹுல்லாஹ்).

இமாம் தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்கள் மேற்கண்ட ஹதீஸின் அறிவிப்பாளர் தொடர் வரிசை ஸஹீஹ் தரம் கொண்டவை என “முக்தஸர்- அல்- உலூ” இல் 86 ஆம் பக்கத்தில் பதிவு செய்துள்ளார்கள்,

(மேற்கண்ட ஹதீஸை சம கால ஹதீஸ் கலை வல்லுநரான இமாம் அல்பானி (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்கள் தங்களது “ஸஹீஹ்- அல்- ஜாமிஉஸ்- ஸகீர்” எனும் நூலில் (1/84 ஆம் பக்கத்தில் 118 ஆவது) ஹதீஸில் ஸஹீஹ் தரத்தில் பதிவு செய்துள்ளார்கள்.

மேலும் “ஸஹீஹுத்- தர்கீப்- வத்- தர்ஹீப்” எனும் நூலிலும் (2/534 ஆம் பக்கத்தில் 2228 ஆவது) ஹதீஸில் ஸஹீஹ் தரத்தில் பதிவு செய்துள்ளார்கள்.

மேற்கூறிய உதாரணங்களை போன்று பல ஹதீஸ்களை இமாம் தஹபீ (ரஹிமஹுல்லாஹ்) அவர்கள் ஆய்வு செய்து ஸஹீஹ் தரத்தில் தங்களின் நூலில் பதிவு செய்துள்ளார்கள்).

குறிப்பு: மேற்கண்ட ஹதீஸ் ஸிஹாஹு ஸித்தா என அழைக்கப்படும் ஆறு ஹதீஸ் நூற்களிலும் பதிவு செய்யப்படவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

இமாம் அத்-தஹபி அவர்கள் என்ன விதிமுறையை கையாண்டு இந்த ஹதிஸை ஸஹிஹ் தரத்தில் பதிவு செய்தார்களோ, அதே விதிமுறையைத்தான் இமாம் அல்-அல்பானி கையாண்டு அதை ஸஹிஹ் தரத்தில் பதிவு செய்கிறார்கள். இந்த அளவுக்கு ஹதீஸ் துறையில் ஒரு நுணுக்கமான, ஒரு பேராற்றல் உள்ள இமாமாகத் திகழ்ந்துள்ளார்கள்.

இமாம் அத்-தஹபி அவர்களுடைய அறிவாற்றலை அளக்க முடியாது. அவ்வளவு பெரிய ஒரு بَحْرُ الْعِلْمِ (பஹ்ருல் இல்ம்) அவர்களுடைய கல்வி கடல் அளவு போன்றது. அவர்களெல்லாம் சமூகத்தில் இன்றியமையாத, பல தவிர்க்க முடியாத ஆக்கங்களைச் செய்து, சமூகத்தில் மிகப்பெரிய பலனைக் கொடுத்த அறிஞர்களில் ஒருவர். அதுவும், இமாம் இப்னு தைய்மிய்யா رحمه اللهவுடைய மாணவர்களில் ஒருவர்.

இமாம் இப்னு தைய்மிய்யாவிடம் வரக்கூடிய பல மார்க்கத் தீர்ப்புகளுக்கான கேள்விகள் இமாம் அத்-தஹபி அவர்களுக்கு அனுப்பி வைக்கப்படும். அந்த அளவிற்கு பிக்ஹ் துறையில் தேர்ச்சி பெற்ற ஒரு மிகப்பெரிய அறிஞர்தான் இமாம் அத்-தஹபி رحمه الله. அவர்கள் தங்களது வாழ்நாளில் ஹிஜ்ரி 698ல் ஹஜ் செய்யப் போகிறார்கள். ஹஜுக்குப் போகும் பொழுது பல அறிஞர்கள், மக்கா வாசிகள் பலரையும் பார்க்கிறார்கள், மதினா வாசிகள் பலரையும் பார்க்கிறார்கள். அவர்களிடமிருந்து ஹதீஸ் அறிவிப்புகளை இமாம் அத்-தஹபி எடுக்கிறார்கள். அவர்கள் ஹஜ்ஜுக்குப் போய் திரும்புகிறார்கள், ஹிஜ்ரி 698-க்குப் பிறகு ‘ஸியரு அ’லாம் அந்-நுபல’ سير أعلام النبلاء ‘தலைசிறந்த மார்க்க அறிஞர்களின் வரலாற்றுத் தொகுப்புகள்’ என்ற நூலை தொகுத்தார்கள்.

இப்போது இந்நூலை பற்றி மூன்று விஷயத்தைச் சொல்கிறேன் சுருக்கமாக.

இமாம் அத்-தஹபி رحمه الله இந்த கிதாபில் ரசூலுல்லாஹ் صلى الله عليه وسلم வரலாற்றிலிருந்து ஹிஜ்ரி ஏழாம் நூற்றாண்டு வரைக்கும், அதாவது இந்த இமாமினுடைய சமகாலம், அவர்கள் வாழ்ந்து மறையக்கூடிய அந்தக் காலம் வரைக்கும் உள்ள அத்தனை அறிஞர்களின் (செய்தி)தொகுப்புகளையும் அத்தனை அறிவிப்பாளர்களின் தொகுப்புகளையும் ஆதாரப்பூர்வமாகப் பதிவு செய்திருக்கிறார்கள்.

இப்போது இந்தக் கிதாப் சமூகத்தில் எவ்வளவு மிகப்பெரிய ஒரு முக்கியமான புத்தகம் என்றால், அறிவிப்பாளர்களைக் குறித்த நிறைகுறைகளை அளவிடும் நூல்களில் மிக முக்கியமான நூல் ‘மீஜானுல் இ’ஃதிதால்’(ميزان الاعتدال )தொகுத்தது. அந்த ‘மீஜானுல் இ’ஃதிதால்’ என்ற நூலுக்கே ( دليل) ஆதாரமாக இருக்கிறது ‘ஸியரு அ’லாம் அந்-நுபல’. ‘மீஜானுல் இ’ஃதிதால்’ நூலை பார்த்தீர்கள் என்றால், அறிவிப்பாளர்களினுடைய (جرح)ஜரஹ்களை, (تعديل)தஃதீல்களைப் பேசக்கூடிய ஒரு நூல். அந்த நூலுக்கு, ஆதாரமாக(دليل) இருக்கிறது ‘ஸியரு அ’லாம் அந்-நுபல’-வில்.

ஏனென்றால் அந்தக் கிதாபில் பார்த்தீர்கள் என்றால், ஒரு அறிவிப்பாளர் இந்த இடத்தை சார்ந்தவர், ஒரு அறிவிப்பாளர் இப்படி (حديث)ஹதீஸ் அறிவித்தவர், ஒரு அறிவிப்பாளர் இந்த கொள்கை உடையவர் என்று இருக்கும். ஆனால் ‘ஸியரு அ’லாம் அந்-நுபல’என்கின்ற நூலில் தான் அவர் பிறந்தது, அவர் வளர்ந்தது, அவர் யாரிடம் படித்தார், அவருடைய மாணவர்கள் யார், அவர் அறிவித்த அஹதீஸ்-கள் என்று விலாவரியாக விளக்கப்படும்.

‘ஸியரு அ’லாம் அந்-நுபல’ என்பது அவ்வளவு பெரிய விரிவான ஒரு நூல். அந்த புத்தகத்தில் ஒரு அறிவிப்பாளர் குறித்த கிடைக்காத பல செய்திகளே இருக்காது. இதை இமாம் அத்-தஹபி அவர்களின் ஆசிரியர் இமாம் இப்னு தகிக் அல்-ஈத் (الإمام ابن دقيق العيد)சொல்கிறார்கள்.

உஸூல் ஹதீஸ், கவாயித், அஸ்மாவுர் ரிஜால்( أسماء الرجال), ஜரஹ்-வத்-தஃதீல் ஆகிய கல்வியை இவர்களிடம் தான் இமாம் அத்-தஹபி படித்தார்கள்.

தங்கள் மாணவர்களைக் குறித்து அவர்களே என்ன சொல்கிறார்கள் என்றால், இமாம் அத்-தஹபி எப்படிப்பட்டவர் என்று சொன்னால், ஒரு ஊருக்குச் செல்வார், அந்த ஊரில் இருக்கக்கூடிய அறிஞர்களை இவர் சந்தித்தால், இவர் பேசினால், மற்றவர்கள் எல்லாம் நலன் விசாரிப்பார்கள். இவர் மட்டும் حديثஹதீஸ் விசாரிப்பார். மற்றவர்கள் எல்லாம் ஆரோக்கியத்தை விசாரிப்பார்கள். இவர் மட்டும் நிறைகுறைகளைக் குறித்து அஸ்மாவுர் ரிஜால் தகவல்களை எடுப்பார். இவரிடத்தில் இல்லாத அறிவிப்பாளர்களே கிடையாது. இமாம் இப்னு தகிக் அல்-ஈத் الإمام ابن دقيق العيد இப்படிப் பாராட்டியதை இமாம் இப்னு நாஸிர் அத்-திமஸ்கி ( الإمام ابن ناصر الدمشقي) சொல்கிறார்கள்.

இஸ்லாமிய வரலாற்று நூல்கள் என்று எடுத்துக்கொண்டால், மிகப்பெரிய ஒரு முதல் தரத்தில் உடையது, ‘அல்-பிதாயா-வன்-நிஹாயா’ البداية والنهاية புத்தகம். இது இமாம் இப்னு கஸீர் رحمه الله தொகுத்தது. இமாம் இப்னு கஸீரும், இமாம் அத்-தஹபியும் ஒரே காலத்தில் வாழ்ந்தவர்கள்தான்.

அவர்கள் பதிவு செய்கிறார்கள், ‘என்னுடைய பல புத்தகத்தினுடைய அறிவிப்பாளர்களைக் குறித்து உள்ள ஆதாரத் தேடல் ‘ஸியரு அ’லாம் அந்-நுபலவையே சார்ந்தது’ என்று. அந்த அளவுக்கு ஸியரு அ’லாம் அந்-நுபல சமூகத்தில் பெரிய கல்வித் தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய நூல். அந்த நூலைதான் நாம் வரக்கூடிய காலங்களில் பார்க்க இருக்கிறோம் அந்தக் கிதாபைப் பற்றிப் பேசினால் ஏகப்பட்டது பேசிக்கொண்டே இருக்கலாம். அந்தப் புத்தகத்தில் இருக்கக்கூடிய இன்னொரு முக்கியமான விஷயத்தையும் சொல்கிறேன். அதிகமான அறிஞர்கள், அவர்களுக்கு மத்தியில் சரியான ஒரு நிலைப்பாடு இல்லாததால் விமர்சனம் அதிகமாக இருக்கும்.

உதாரணத்திற்கு ஒரு ஹதீஸ் அதே போன்று உள்ள மற்ற ஹதீஸுடன் முரண்படுவது போல் தோன்றினால் அவற்றை சரியான அளவீடுகளின் அடிப்படையிலும் முக்கியமான சில (உஸூல் களின்) விதிகளின் மூலமாகவும் அணுகவேண்டும் என்பதை இமாம் அவர்கள் வலியுறுத்தியுள்ளார்கள்.

உதாரணமாக:

عَنِ ابْنِ عُمَرَ، عَنْ بِلَالٍ: أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم صَلَّى بَيْنَ العَمُوْدَيْنِ تِلْقَاءَ وَجْهِهِ فِي جَوْفِ الكَعْبَةِ. وَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ: لَمْ يُصَلِّ فِيْهِ، إِنَّمَا كَبَّرَ فِي نَوَاحِيْهِ. ‌هَذَا ‌ظَنٌّ ‌مِنِ ‌ابْنِ ‌عَبَّاسٍ ‌لَا ‌يُقَاوِمُ ‌رُؤْيَةَ ‌بِلَالٍ، وَالمُثْبِتُ مَعَهُ زِيَادَةُ عِلْمٍ.

(سير أعلام النبلاء ، للذهبي ١٠ /٦٧٨)

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்லாஹு அலைஹி வ ஸல்லம்) அவர்கள் மக்காவிலுள்ள கஃபாவினுள் தொழுததாக பிலால் (ரழியல்லாஹு அன்ஹு) அவர்கள் கூறியதாக இப்னு உமர் (ரலி) அவர்கள் அறிவித்துள்ளார்கள்,

(ஸஹீஹ் முஸ்லிம், 3294)

மற்றொரு அறிவிப்பில் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்லாஹு அலைஹி வ ஸல்லம்) அவர்கள் கஃபாவினுள் தொழவில்லை அதன் ஓரங்களில் நின்று துஆ செய்தார்கள், என்று இப்னு அப்பாஸ் (ரழியல்லாஹு அன்ஹு) அவர்கள் கூறினார்கள்

(ஸஹீஹுல் புஹாரி, 398)

மேற்கண்ட இரு அறிவிப்புகளும் ஒன்றுக்கொன்று முரண்படுவது போல் தோற்றமளிக்கும் ஆனால் அடிப்படையில் அவை முரண்பாடானவை அல்ல,

“அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்லாஹு அலைஹி வ ஸல்லம்) அவர்கள் கஃபாவினுள் தொழவில்லை” என இப்னு அப்பாஸ் (ரலி) அவர்கள் கூறியது அவர்களின் கருத்தாகும்.

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்லாஹு அலைஹி வ ஸல்லம்) அவர்கள் கஃபாவினுள் தொழுததாக வரும் செய்தியில் அல்லாஹ்வின் தூதருடன் தானும், உஸாமா (ரழியல்லாஹு அன்ஹு) மற்றும் உஸ்மான் இப்னு தல்ஹா (ரழியல்லாஹு அன்ஹு) ஆகிய மூவரும் உடன் இருந்ததாக பிலால் (ரழியல்லாஹு அன்ஹு) உறுதிப்படுத்தியுள்ளார்கள்,

ஆனால் இப்னு அப்பாஸ் (ரழியல்லாஹு அன்ஹு) அவர்கள் அந்த நிகழ்வின் போது அங்கு இல்லை. பிலால் (ரலி) அவர்களின் அறிவிப்புக்கு இப்னு அப்பாஸ் (ரழியல்லாஹு அன்ஹு) அவர்கள் மறுப்பாக இந்த ஹதீஸை அறிவிக்கவில்லை, அதே போல் பிலால் (ரழியல்லாஹு அன்ஹு) அவர்களும் இப்னு அப்பாஸ் (ரழியல்லாஹு அன்ஹு) அவர்களுக்கு மறுப்பு தெரிவிக்கவில்லை, ஏனெனில் ஒருவருக்கொருவர் மறுப்பு தெரிவிக்க வேண்டும் என்றால் அந்த ஹதீஸ் இருவருக்கு மத்தியில் பரிமாறப்பட்டிருக்க வேண்டும் ஆனால் அது போன்று எதுவும் உறுதி செய்யப்படவில்லை, எனவே மேற்கண்ட ஹதீஸில் உள்ள செய்திகள் இரு வேறு சந்தர்ப்பங்களில் நடந்தவை,

என இமாம் அவர்கள் தங்களது “ஸியரு அஃலாமின் நுபலா” (10/678) எனும் நூலில் விளக்கமளித்துள்ளார்கள்

இப்போது இதில் இன்று நாம் பார்த்திருப்பது இமாம் அத்-தஹபி رحمه الله உடைய சிறப்புகளில் ஒரு சிறப்பு, முக்கியமான சில விஷயங்கள். அதேபோல இவர் தொகுத்த “ஸியரு அஃலாமின் நுபலா” வில் இருக்கக்கூடிய விஷயங்கள். சுருக்கமாகப் பார்த்திருக்கிறோம்.

கடைசியாக அவர்கள் அல்-ஜாமி’உல் உமவிய பிதிமிஷ்க் (الجامع الأموي بدمشق)-யில் இருந்த பெரிய மஸ்ஜித் அது. அந்த மஸ்ஜிதில் தான் ஹதீஸ் பாடங்களை நடத்தி இருக்கிறார்கள். அவர்கள் வபாஃதாகும் போது கண் தெரியவில்லை. கண் மங்கலாகி, படித்துப் படித்து கிதாபுகளைச் சேகரித்துச் சேகரித்து, கிதாபுகளுக்காக அதிகமான இரவு பகல் பாராமல் உழைத்ததால் அவர்களுக்குக் கண் மங்கலாகி, கண் பார்வை இழந்த வண்ணமாகத்தான் அவர்கள் வபாஃத் ஆனார்கள்.

ஸியர் அஃலாம் அந்-நுபலா அறிமுக வகுப்பு - இமாம் ஷம்சுத்தீன் அத்-தஹபி ரஹிமஹுல்லாஹ்